میرعماد در سال 961 ق / 1554 دیده به جهان گشود. پدرش ابراهیم از سادات سیفی قزوین بود. وی پس از تحصیلات مقدماتی به محضر محمد حسین تبریزی راه یافت و رموز نستعلیق را از وی و همچنین آثار دل انگیز پیشینیان و معاصران آموخت. میرعماد در آغاز وارد دستگاه فرهاد خان قرامانلو شد و پس از به قتل رسیدن فرهاد خان (1007 ق. / 1599) مدتی را در قزوین به عزلت گذرانید و سپس برای سامان بخشیدن و معرفی مکتب هنری خود، راهی دیار اصفهان گشت. هر چند خط نستعلیق به دست میر علی تبریزی (ف. 803 ق. / 1401) قانونمند گشت، اما کمال و اوج این خط در آثار میرعماد به ظهور رسید و بسیاری از نواقص حروف، کلمات و اصول این خط با نبوغ این هنرمند برجسته از میان رفت. میرعماد هنگام اقامت در اصفهان، شاگردان فراوانی تربیت کرد که از آن جمله اند: نورالدین محمد لاهیجي، عبدالجبار اصفهانی، ابوتراب اصفهانی، محمد صالح خاتون آبادی، عبدالرشید و گوهرشاد (دخترش)
مکتب میر در دیار هند و عثمانی طرفداران بسیار یافت تا جایی که خط میرعماد را به عنوان نمونة اعلای نستعلیق برگزیدند. هنرمندان عثمانی از جمله: ولی الدین افندی و محمد اسعد الیساری و سید محمّد دده زاده در زمرة شاگردان غیر حضوری و ادامه دهندگان راه میر عماد درآمدند. از میر سروده هایی باقی مانده که نشانگر طبع لطیف و ذوق سلیم وی است. شهرت عالمگیر میر از همان زمان سبب شد تا گروهی سودجو به جعل آثارش دست زنند. هر چند آثار مجعول فراوانی با رقم میرعماد وجود دارد، اما توانایی و احاطة شگرف وی سبب شده تا اهل فن و منتقدان بتوانند شمار بسیاری از این آثار را شناسایی کنند.
از میرعماد بجز قطعه های بسیار ممتاز، کتابهای نفیسی چون گلستان و بوستان سعدی و مناجاتنامة خواجه عبدالله انصاری برجای مانده است. شماری از آثار وی در موزه های روسیه و ترکیه اند که برای این سایت استفاده قرار گرفته است.عاقبت میرعماد در 1024 ق. / 1615 به اتهامات واهی از جمله سنّی بودن به ناجوانمردی به دست یکی از ملازمان شاه عباس کشته شد و در مسجد مقصود بیک در نزدیکی میدان نقش جهان اصفهان به خاک سپرده شد.